Een Blog... ik wou het al lang maar hoe pas je dat nu ook nog eens in je agenda???
Werken en gezin... dat is soms al een hele opgave om dat allemaal vlot te laten samengaan.
Daarbuiten vind ik het ook nog eens fijn om af en toe wat leuks te maken voor mijn kindjes, gaan we al eens graag met t gezin op stap, naar familie... en ja... dan wil ik ook nog eens die Blog...
Ik denk dat ik ongeveer 7 jaar geleden mijn eerste naaimachine kocht. Een Toyota. Want: mijn man kende mij toen ook al lang genoeg en weet dat ik graag vanalles mezelf aanleer maar dat niet alles even leuk blijkt te zijn... Zo heb ik reeds een mooie verzameling vol cupcake materiaal wat ik eigenlijk slechts een paar keer per jaar gebruik... Boeken en materiaal voor Calligrafie waar ik na veel oefenen wel redelijk mee om kon maar wat na het maken van de enveloppen voor ons huwelijk toch allemaal netjes in een verre doos is gesukkeld... Uitgebreid basispakket FIMO want... oooh daar kan je mooie dingetjes mee maken maar wanneer begin ik er eens aan.... Nee, tot enkele jaren geleden bleef het eigenlijk beperkt tot breien en borduren bij mij.
Mijn eerste borduurwerkje maakte ik voor mijn ex-vriendje. Ik wilde iets zelf maken en iedereen kan toch wel iets met een kruisjessteek maken zeker! En het sloeg aan, ik vond dat heel leuk om te doen, ik vond het alleen niet zo'n trendy resultaten... en maakte dus enkel groeimeters en zo als geboortecadeau's..
Ik vond het leuk om te doen, maar eigenlijk best jammer dat de zaken waar je thuis zoveel tijd aan besteedt zo verstopt blijven op diverse babykamertjes... dus... ik ging mezelf leren breien.
Het was geleden van in de lagere school dat ik nog had MOETEN breien (en meestal gaf ik dat dan door aan mijn mama want breien... bah!!!) Maar een kleine 8 jaar geleden dacht ik.... "Ik wil later voor mijn kindjes zelf iets kunnen maken". Ik kocht een heel leuk boekje (hangt nu nog maar met flarden aan elkaar) en begon eraan, samen met een vriendin op vakantie... Ik had er echt mijn ding in gevonden! Niets doen en toch iets nuttigs maken! That's my style!!! Mijn mandje wol is ondertussen goed uitgebreid naar een hele kast en ondertussen ben ik er ook toch wel redelijk goed in :-)
Maar iets breien duurt lang dus het naaimachine-avontuur begon. Ik begon met een slabbetje... dat kon ik maken van een oude handdoek en een biais bandje.... Ik was er best fier op maar... dat biais bandje moet je er in 2 keer aan zetten zei mijn bonus-schoonmama... Mijn man opperde dat ik misschien eens een les moet volgen als ik dat zo graag wil kunnen...
Ik... een les volgen... "neeeeeeh, ik ben een autodidact!" zei ik koppig. Gevolg: er volgden nog wel wat kleine dingetjes... herbruikbaar "keukenpapier" en zo... dus "IK KAN HET NU WEL" dacht ik:-)
Klaar voor het echte werk!!! ik trok met mijn buurvrouw naar het stoffenspektakel in Antwerpen en kwam met 3 volle zakken terug want ik zou kussens maken, tafellakens, gordijnen, linnen broekjes voor zoonlief, .... en nog veel meer... Maar mijn Toyota'tje... dat werkte niet altijd even goed mee, garen dat stropte, weinig verschillende steken... het machientje geraakte uit ellende en frustratie een beetje in de verdwijnhoek.
2 jaar geleden werd ons Roosje geboren. En toen begon het echt te kriebelen. Voor Daan had ik die 4 jaren voor Roos heel veel spulletjes gebreid. Voor een jongen viel in mijn ogen toen ook minder te naaien :-) Maar die meisjesjurkjes, die staken me mijn ogen uit. Ik zocht nog een keer voor de leut op internet op of er dichtbij geen naaicafé was want dat was er niet toen we 2 jaar eerder naar Emblem verhuisden. En jawel kreatelier te Lier had zijn deuren net geopend. Al mijn autodidact-principes opzij gezet schreef ik me in voor een beginnerscursus kinderkleding. We mochten zelf ons patroon kiezen. Gelukkig, want ik was niet van plan om een speldenkussentje te maken :-)
Het werd een jurkje in katoen voor Roos mét rits, volledig gevoerd, mét paspel en mét plooitjes en daarnaast een tricot pyama voor Daan want, ahja,... ik ga wel één keer naar zo'n cursus en wil daar zoveel mogelijk van opsteken en daarna vlieg ik terug in de boeken voor zelfstudie! Ik stak toen enorm veel op... die kleine trucjes, beginnende van hoe je patroon over moet tekenen tot het plaatsen van een blinde rits!!! Er ging een hele nieuwe wereld open! en dat Brotherke van in de les... dat hoorde je NIET!!! geweldig!! Na de eerste avond kwam ik over-enthousiast thuis en na de 5de les bestelde ik mijn Pfaffke.... in die periode opende ook Madeline De Stoffenmadam haar deuren en toen begon het pas echt :-) Er ligt een mooie collectie in mijn naaikamertje klaar om op eender welk moment eender wat te kunnen maken, ik merk op dat mijn kindjes vaker en vaker in iets zelfgemaakts rondlopen en ik kan het niet laten regelmatig bij Nancy van de Stoffenmadam langs te gaan. Waar nodig helpt ze steeds graag met advies, er worden heel vaak workshops gegeven (en ja, mevr. autodidact deed er ook al ééntje mee... uiteraard moesten er enkele zaken worden toegevoegd zodat ik toch iets bij zou leren). Een topadresje voor elke DIY-mama met een topmadam!!!
Sinds een mei 2014 heb ik dat pfaffke nu en zelfs husbie vindt het welbesteed geld :-)
Werken en gezin... dat is soms al een hele opgave om dat allemaal vlot te laten samengaan.
Daarbuiten vind ik het ook nog eens fijn om af en toe wat leuks te maken voor mijn kindjes, gaan we al eens graag met t gezin op stap, naar familie... en ja... dan wil ik ook nog eens die Blog...
Ik denk dat ik ongeveer 7 jaar geleden mijn eerste naaimachine kocht. Een Toyota. Want: mijn man kende mij toen ook al lang genoeg en weet dat ik graag vanalles mezelf aanleer maar dat niet alles even leuk blijkt te zijn... Zo heb ik reeds een mooie verzameling vol cupcake materiaal wat ik eigenlijk slechts een paar keer per jaar gebruik... Boeken en materiaal voor Calligrafie waar ik na veel oefenen wel redelijk mee om kon maar wat na het maken van de enveloppen voor ons huwelijk toch allemaal netjes in een verre doos is gesukkeld... Uitgebreid basispakket FIMO want... oooh daar kan je mooie dingetjes mee maken maar wanneer begin ik er eens aan.... Nee, tot enkele jaren geleden bleef het eigenlijk beperkt tot breien en borduren bij mij.
Mijn eerste borduurwerkje maakte ik voor mijn ex-vriendje. Ik wilde iets zelf maken en iedereen kan toch wel iets met een kruisjessteek maken zeker! En het sloeg aan, ik vond dat heel leuk om te doen, ik vond het alleen niet zo'n trendy resultaten... en maakte dus enkel groeimeters en zo als geboortecadeau's..
Ik vond het leuk om te doen, maar eigenlijk best jammer dat de zaken waar je thuis zoveel tijd aan besteedt zo verstopt blijven op diverse babykamertjes... dus... ik ging mezelf leren breien.
Het was geleden van in de lagere school dat ik nog had MOETEN breien (en meestal gaf ik dat dan door aan mijn mama want breien... bah!!!) Maar een kleine 8 jaar geleden dacht ik.... "Ik wil later voor mijn kindjes zelf iets kunnen maken". Ik kocht een heel leuk boekje (hangt nu nog maar met flarden aan elkaar) en begon eraan, samen met een vriendin op vakantie... Ik had er echt mijn ding in gevonden! Niets doen en toch iets nuttigs maken! That's my style!!! Mijn mandje wol is ondertussen goed uitgebreid naar een hele kast en ondertussen ben ik er ook toch wel redelijk goed in :-)
Maar iets breien duurt lang dus het naaimachine-avontuur begon. Ik begon met een slabbetje... dat kon ik maken van een oude handdoek en een biais bandje.... Ik was er best fier op maar... dat biais bandje moet je er in 2 keer aan zetten zei mijn bonus-schoonmama... Mijn man opperde dat ik misschien eens een les moet volgen als ik dat zo graag wil kunnen...
Ik... een les volgen... "neeeeeeh, ik ben een autodidact!" zei ik koppig. Gevolg: er volgden nog wel wat kleine dingetjes... herbruikbaar "keukenpapier" en zo... dus "IK KAN HET NU WEL" dacht ik:-)
Klaar voor het echte werk!!! ik trok met mijn buurvrouw naar het stoffenspektakel in Antwerpen en kwam met 3 volle zakken terug want ik zou kussens maken, tafellakens, gordijnen, linnen broekjes voor zoonlief, .... en nog veel meer... Maar mijn Toyota'tje... dat werkte niet altijd even goed mee, garen dat stropte, weinig verschillende steken... het machientje geraakte uit ellende en frustratie een beetje in de verdwijnhoek.
2 jaar geleden werd ons Roosje geboren. En toen begon het echt te kriebelen. Voor Daan had ik die 4 jaren voor Roos heel veel spulletjes gebreid. Voor een jongen viel in mijn ogen toen ook minder te naaien :-) Maar die meisjesjurkjes, die staken me mijn ogen uit. Ik zocht nog een keer voor de leut op internet op of er dichtbij geen naaicafé was want dat was er niet toen we 2 jaar eerder naar Emblem verhuisden. En jawel kreatelier te Lier had zijn deuren net geopend. Al mijn autodidact-principes opzij gezet schreef ik me in voor een beginnerscursus kinderkleding. We mochten zelf ons patroon kiezen. Gelukkig, want ik was niet van plan om een speldenkussentje te maken :-)
Het werd een jurkje in katoen voor Roos mét rits, volledig gevoerd, mét paspel en mét plooitjes en daarnaast een tricot pyama voor Daan want, ahja,... ik ga wel één keer naar zo'n cursus en wil daar zoveel mogelijk van opsteken en daarna vlieg ik terug in de boeken voor zelfstudie! Ik stak toen enorm veel op... die kleine trucjes, beginnende van hoe je patroon over moet tekenen tot het plaatsen van een blinde rits!!! Er ging een hele nieuwe wereld open! en dat Brotherke van in de les... dat hoorde je NIET!!! geweldig!! Na de eerste avond kwam ik over-enthousiast thuis en na de 5de les bestelde ik mijn Pfaffke.... in die periode opende ook Madeline De Stoffenmadam haar deuren en toen begon het pas echt :-) Er ligt een mooie collectie in mijn naaikamertje klaar om op eender welk moment eender wat te kunnen maken, ik merk op dat mijn kindjes vaker en vaker in iets zelfgemaakts rondlopen en ik kan het niet laten regelmatig bij Nancy van de Stoffenmadam langs te gaan. Waar nodig helpt ze steeds graag met advies, er worden heel vaak workshops gegeven (en ja, mevr. autodidact deed er ook al ééntje mee... uiteraard moesten er enkele zaken worden toegevoegd zodat ik toch iets bij zou leren). Een topadresje voor elke DIY-mama met een topmadam!!!
Sinds een mei 2014 heb ik dat pfaffke nu en zelfs husbie vindt het welbesteed geld :-)
Reacties
Een reactie posten